استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) قوانین مشترکی را تعیین می کند تا صورتهای مالی در سراسر جهان سازگار ، شفاف و قابل مقایسه باشد. IFRS توسط هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB) صادر می شود. آنها مشخص می کنند که شرکتها چگونه باید حسابهای خود را نگهداری و گزارش دهند ، انواع معاملات و سایر رویدادها را با تأثیر مالی تعریف کنند. IFRS برای ایجاد یک زبان حسابداری مشترک تاسیس شد تا مشاغل و صورتهای مالی آنها از یک شرکت به شرکت دیگر و یک کشور به کشور سازگار و قابل اعتماد باشد.
استانداردهای گزارشگری مالی (فهرست مطالب)
تفاوت‌ها بین استاندارد حسابداری ایران و IFRS
به دلیل نزدیک بودن استاندارد های حسابداری با IFRS بخش قابل توجهی از این دو استاندارد بر هم انطباق دارد ولی تفاوت‌های معنی‌دار موجود را می توان به صورت زیر طبقه بندی کرد:
در سطح مفاهیم کلی
تدوین کنندگان IFRS برای بالا بردن شرایط سازگاری استانداردها با شرایط کشورهای مختلف بیشتر بر اصول و مفاهیم کلی تاکید کرده‌اند در حالیکه استانداردهای حسابداری جاری بیشتر به جزییات پرداخته‌اند.
در سطح استانداردهای حسابداری
به عنوان نمونه مخارج تحقیق و توسعه در استاندارد حسابداری شماره ۷ داخلی، در تاریخ وقوع به هزینه منظور می شوند ولی در IFRS مخارج تحقیق هزینه می‌شوند اما مخارج توسعه‌ای به عنوان مخارج سرمایه‌ای در نظر گرفته می‌شوند .
در ایران با توجه به حرکت به سمت ایجاد بازار سرمایه بین المللی، بورس اوراق بهادار در نظر دارد تا استفاده از این استاندارد را از سال ۹۵ در شرکت‌های بورسی اجرایی کند.
مثال دیگر در مورد روش محاسبه استهلاک است. در استاندارد حسابداری شماره ۱۱ سه روش خط مستقیم ، نزولی و روش مجموع آحاد در نظر گرفته شده است که طبق قانون مالیات‌های مستقیم ماده ۱۵۱، دارایی‌ها طبقه‌بندی شده و برای هر طبقه روش خاصی از استهلاک در نظر گرفته می‌شود در حالی که در IFRS ، محاسبه استهلاک بر اساس برآوردهای واقعی انجام می‌شود.
درک استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی (IFRS)
IFRS برای سازگاری با زبان حسابداری ، روشها و بیانیه ها و کمک به مشاغل و سرمایه گذاران جهت انجام تجزیه و تحلیل و تصمیم گیری های مالی آموزش دیده شده است. بنیاد IFRS استانداردهایی را برای “ایجاد شفافیت ، پاسخگویی و کارآیی در بازارهای مالی در سراسر جهان فراهم می کند – تقویت اعتماد ، رشد و ثبات مالی بلند مدت در اقتصاد جهانی”. شرکت ها از IFRS سود می برند زیرا سرمایه گذاران در صورت شفاف بودن شغل شرکتی شرکت ، سرمایه بیشتری را برای شرکت در نظر می گیرند.
نحوه اجرای IFRS در ایران
در ایران با توجه به حرکت به سمت ایجاد بازار سرمایه بین المللی، بورس اوراق بهادار در نظر دارد تا استفاده از این استاندارد را از سال ۹۵ در شرکت‌های بورسی اجرایی کند. به این ترتیب تمام شرکتها و نهادهای ثبت شده در بورس و شرکت‌های فرعی و وابسته آنها مجاز به ارائه صورتهای مالی تلفیقی IFRS هستند و لزومی به ارائه صورتهای مالی تلفیقی بر اساس استانداردهای ایران ندارند.
با در نظرگرفتن موضوع فوق نیاز به تبدیل اطلاعات مالی از استانداردهای جاری به IFRS ضروری بوده و برای رسیدن به این مهم داشتن دو توانمندی در شرکت‌های بزرگ نیز لازم است. نخست اینکه کارشناسان مالی باید تخصص لازم در خصوص تغییرات بین این دو استاندارد را داشته باشند و دوم، داشتن ابزاری توانمند جهت ترجمه اطلاعات مالی به IFRS است.
الزامات استاندارد IFRS
IFRS طیف گسترده ای از فعالیت های حسابداری را پوشش می دهد. جنبه های خاصی از شیوه تجارت وجود دارد که IFRS قوانین اجباری را برای آنها تعیین می کند.
صورت وضعیت مالی: این به عنوان ترازنامه نیز شناخته می شود. IFRS بر نحوه گزارش گیری اجزای ترازنامه تأثیر می گذارد.
صورت سود و زیان جامع: این می تواند به صورت یک صورت صورت گیرد ، یا می تواند به صورت سود و زیان و صورت سایر درآمد ، از جمله دارایی و تجهیزات تقسیم شود.
صورت تغییرات در حقوق صاحبان سهام: همچنین به عنوان صورت سود ناپایدار شناخته می شود ، این تغییرات شرکت در سود یا سود آن را برای دوره مالی مشخص شده مستند می کند.
صورت جریان وجوه نقد: این گزارش خلاصه معاملات مالی شرکت را در دوره معین ، تفکیک جریان وجه نقد در عملیات ، سرمایه گذاری و تأمین مالی می کند.
ویژگی‌های یک نرم افزار مالی برای IFRS
یک نرم افزار مالی اگر دارای رویکردی جهت نگهداشت ثبت‌های حسابداری بر مبنای دو استاندارد داخلی و IFRS باشد می‌تواند برای حسابداران حرفه‌ای بسیار سودمند باشد زیرا بهترین رویه برای تهیه گزارش‌های مالی برمبنای IFRS انجام قضاوت حرفه‌ای برای هر یک از رویدادهای مالی است. از سایر خصوصیاتی که برای یک نرم افزار مالی با پشتیبانی از IFRS می‌توان در نظر گرفت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱. قابلیت ارائه صورتهای مالی به هر دو استاندارد
۲. قابلیت انتقال اسناد مالی مشابه بین دو استاندارد برای سهولت و سرعت دسترسی به گزارش‌های مالی
۳. قابلیت ارائه گزارش‌های مقایسه‌ای بین دو استاندارد